Πέντε συμβουλές για καλύτερο τένις
1.Μην αστοχείς/βάλε την μπάλα μέσα στο γήπεδο:
Ακούγεται μάλλον αυτονόητη η συμβουλή αυτή στα αυτιά των περισσοτέρων παικτών .Στην πράξη όμως θα δούμε πως δεν είναι έτσι. Υπάρχουν για παράδειγμα, παίκτες που τους απασχολεί περισσότερο η επιβεβαίωση της επιθετικής τους εικόνας που θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν αυτή τη συμβουλή. Έχουν να καταλάβουν ότι όπως στο ποδόσφαιρο έτσι και στο τένις, πριν βγεις στην επίθεση, πρέπει να περάσεις πρώτα από την άμυνα και το κέντρο.
Ο επιθετικός παίκτης που δεν ξέρει να αμύνεται, να ουδετεροποιεί και να αναγνωρίζει τα κριτήρια για λογική επίθεση,
κάνει απλά θόρυβο, χωρίς ουσία.
Ένας καλός τρόπος λοιπόν,να εξασφαλίσεις πώς θα βάζεις πιο συχνά την μπάλα μέσα, είναι να φανταστείς ότι το γήπεδο σου είναι ένα μέτρο μικρότερο. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα τις εξής εκδοχές:
α)Να στοχεύσεις σωστά, έτσι ώστε η μπάλα να προσγειωθεί σε ένα χώρο του γηπέδου, που θα μετακινήσει τον αντίπαλο μακριά από το κέντρο.
β) Να αστοχήσεις ως προς το εσωτερικό του γηπέδου, κάτι που σημαίνει πως, αν και δεν είναι η ιδανικότερη κατάσταση για σένα, ο πόντος συνεχίζεται να παίζεται.
γ) Να αστοχήσεις ελαφρώς εξωτερικά του στόχου, πράγμα που σημαίνει πως πέτυχες ένα χτύπημα ιδιαίτερα ανταγωνιστικό κοντά στην γραμμή! Οι επαγγελματίες παίκτες δεν σημαδεύουν τις γραμμές του γηπέδου αλλά περιοχές! Όταν βρίσκουν την γραμμή , αυτό αποτελεί αποτέλεσμα προσέγγισης και όχι επικέντρωσης σε αυτή. Σαφέστατα οι ικανότητες των επαγγελματιών να σημαδεύουν όλο και μικρότερες περιοχές αυξάνει ανάλογα με το επίπεδο.
Δεν θέλω να εννοηθεί, ότι συνιστώ ένα παθητικό τρόπο παιχνιδιού .Δεν σας συμβουλεύω να σημαδεύετε το κέντρο του γηπέδου και να περιμένετε από τον αντίπαλο να κάνει πρώτος αυτός το λάθος! Προτείνω μια προσέγγιση με ρίσκο λογικό, μια προσέγγιση του μέτρου. Το άλλο άκρο είναι ο παρορμητικός τρόπος παιχνιδιού, εκεί που η επιθυμία να τελειώσει ο πόντος, κυριαρχεί στο μυαλό του παίκτη και του αφαιρεί τη δυνατότητα της σκέψης. Όλοι βέβαια θα χειροκροτήσουν ένα forehand winner με 80 km/h πάνω στην γραμμή, αλλά αν σε κάθε ένα τέτοιο χτύπημα αντιστοιχούν 9 ακόμα αβίαστα λάθη, στο τέλος, αυτό που όλοι θα θυμούνται είναι πως κατάφερες να χάσεις από τον εαυτό σου!
Προσέξτε στο video την περιοχή που προσγειώνονται οι περισσότερες μπάλες του Djokovic και του Nadal :
Ακούγεται μάλλον αυτονόητη η συμβουλή αυτή στα αυτιά των περισσοτέρων παικτών .Στην πράξη όμως θα δούμε πως δεν είναι έτσι. Υπάρχουν για παράδειγμα, παίκτες που τους απασχολεί περισσότερο η επιβεβαίωση της επιθετικής τους εικόνας που θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν αυτή τη συμβουλή. Έχουν να καταλάβουν ότι όπως στο ποδόσφαιρο έτσι και στο τένις, πριν βγεις στην επίθεση, πρέπει να περάσεις πρώτα από την άμυνα και το κέντρο.
Ο επιθετικός παίκτης που δεν ξέρει να αμύνεται, να ουδετεροποιεί και να αναγνωρίζει τα κριτήρια για λογική επίθεση,
κάνει απλά θόρυβο, χωρίς ουσία.
Ένας καλός τρόπος λοιπόν,να εξασφαλίσεις πώς θα βάζεις πιο συχνά την μπάλα μέσα, είναι να φανταστείς ότι το γήπεδο σου είναι ένα μέτρο μικρότερο. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα τις εξής εκδοχές:
α)Να στοχεύσεις σωστά, έτσι ώστε η μπάλα να προσγειωθεί σε ένα χώρο του γηπέδου, που θα μετακινήσει τον αντίπαλο μακριά από το κέντρο.
β) Να αστοχήσεις ως προς το εσωτερικό του γηπέδου, κάτι που σημαίνει πως, αν και δεν είναι η ιδανικότερη κατάσταση για σένα, ο πόντος συνεχίζεται να παίζεται.
γ) Να αστοχήσεις ελαφρώς εξωτερικά του στόχου, πράγμα που σημαίνει πως πέτυχες ένα χτύπημα ιδιαίτερα ανταγωνιστικό κοντά στην γραμμή! Οι επαγγελματίες παίκτες δεν σημαδεύουν τις γραμμές του γηπέδου αλλά περιοχές! Όταν βρίσκουν την γραμμή , αυτό αποτελεί αποτέλεσμα προσέγγισης και όχι επικέντρωσης σε αυτή. Σαφέστατα οι ικανότητες των επαγγελματιών να σημαδεύουν όλο και μικρότερες περιοχές αυξάνει ανάλογα με το επίπεδο.
Δεν θέλω να εννοηθεί, ότι συνιστώ ένα παθητικό τρόπο παιχνιδιού .Δεν σας συμβουλεύω να σημαδεύετε το κέντρο του γηπέδου και να περιμένετε από τον αντίπαλο να κάνει πρώτος αυτός το λάθος! Προτείνω μια προσέγγιση με ρίσκο λογικό, μια προσέγγιση του μέτρου. Το άλλο άκρο είναι ο παρορμητικός τρόπος παιχνιδιού, εκεί που η επιθυμία να τελειώσει ο πόντος, κυριαρχεί στο μυαλό του παίκτη και του αφαιρεί τη δυνατότητα της σκέψης. Όλοι βέβαια θα χειροκροτήσουν ένα forehand winner με 80 km/h πάνω στην γραμμή, αλλά αν σε κάθε ένα τέτοιο χτύπημα αντιστοιχούν 9 ακόμα αβίαστα λάθη, στο τέλος, αυτό που όλοι θα θυμούνται είναι πως κατάφερες να χάσεις από τον εαυτό σου!
Προσέξτε στο video την περιοχή που προσγειώνονται οι περισσότερες μπάλες του Djokovic και του Nadal :
2.Εκτέλεσε περισσότερα διαγώνια χτυπήματα, από ότι ευθεία:
Μία από τις πιο αποτελεσματικές ασκήσεις που υπάρχουν στο τένις, είναι αυτή κατά την οποία, ο ένας παίκτης παίζει μόνο διαγώνια χτυπήματα και ο άλλος μόνο ευθεία Επιδεικνύεται στο ακόλουθο βίντεο.:
Αν και εσείς την δοκιμάσετε στο γήπεδο ,ας πούμε για μισή ώρα ,θα διαπιστώσετε πώς, αν είσαστε αυτός που παίζει μόνο ευθεία χτυπήματα, έχετε τρέξει μεγαλύτερες αποστάσεις από τον απέναντι παίκτη, έχετε κουραστεί περισσότερο και τα περισσότερα ράλι τελειώνουν με δικό σας λανθασμένο χτύπημα.
Αυτό συμβαίνει γιατί ο αντίπαλός σας παίζοντας μόνο διαγώνια έχει τα εξής πλεονεκτήματα:
α)Η μπάλα του διαπερνά το κέντρο, όπου το φιλέ είναι πιο χαμηλό σε σχέση με τα πλάγια(περίπου 16 εκατοστά - 91, 5εκ στο κέντρο και 1,07εκ.στους ορθοστάτες) ,άρα έχει μικρότερες πιθανότητες αυτή να καταλήξει στο δίχτυ ..
β) Η διαγώνια μπαλιά του διανύει μεγαλύτερη απόσταση, άρα έχει μικρότερες πιθανότητες να καταλήξει άουτ...
γ) Η μπάλα του "ανοίγει" τις γωνίες του γηπέδου, με αποτέλεσμα να πρέπει να αμυνθείς έξω από τα όρια του γηπέδου και να τρέξεις περισσότερο. ..
δ)Παίζοντας εσύ ευθεία πρέπει, όπως θα δούμε πιο κάτω, να καλύψεις ξανά το γήπεδο, διχοτομώντας τις πιθανές του γωνίες στο άλλο μισό του γηπέδου από εκεί που έπαιξες το down the line χτύπημα σου...
ε)Ο στόχος των down the line χτυπημάτων είναι πάντα πιο μικρός , οπότε τα περιθώρια λάθους πιο μεγάλα.
Η ευθεία μπαλιά είναι καλή επιλογή ,όταν έχει προηγηθεί μια κοντή μπάλα του αντιπάλου ,αφού εσύ έχεις χτίσει τον πόντο με βαθιές διαγώνιες μπάλες, σε ένα αδύναμο σερβίς του αντιπάλου, ή στο ανέβασμα σου στο φιλέ. Ένα κάλο ποσοστό, κατά προσέγγιση, διαγωνίων και ευθειών χτυπημάτων σε ένα παιχνίδι τένις, θα ήταν 70 με 80% διαγώνιες μπαλιές και 20 με 30% down the line, ανάλογα πάντα με τον αντίπαλο.(όσο πιο εύκολος είναι ο αντίπαλος, τόσο πιο πολύ μπορούν να αυξηθούν τα ποσοστά των ευθειών χτυπημάτων σου).
Το παρακάτω βίντεο αναλύει πολύ παραστατικά αυτά που πιο πάνω αναφέρω:
Μία από τις πιο αποτελεσματικές ασκήσεις που υπάρχουν στο τένις, είναι αυτή κατά την οποία, ο ένας παίκτης παίζει μόνο διαγώνια χτυπήματα και ο άλλος μόνο ευθεία Επιδεικνύεται στο ακόλουθο βίντεο.:
Αν και εσείς την δοκιμάσετε στο γήπεδο ,ας πούμε για μισή ώρα ,θα διαπιστώσετε πώς, αν είσαστε αυτός που παίζει μόνο ευθεία χτυπήματα, έχετε τρέξει μεγαλύτερες αποστάσεις από τον απέναντι παίκτη, έχετε κουραστεί περισσότερο και τα περισσότερα ράλι τελειώνουν με δικό σας λανθασμένο χτύπημα.
Αυτό συμβαίνει γιατί ο αντίπαλός σας παίζοντας μόνο διαγώνια έχει τα εξής πλεονεκτήματα:
α)Η μπάλα του διαπερνά το κέντρο, όπου το φιλέ είναι πιο χαμηλό σε σχέση με τα πλάγια(περίπου 16 εκατοστά - 91, 5εκ στο κέντρο και 1,07εκ.στους ορθοστάτες) ,άρα έχει μικρότερες πιθανότητες αυτή να καταλήξει στο δίχτυ ..
β) Η διαγώνια μπαλιά του διανύει μεγαλύτερη απόσταση, άρα έχει μικρότερες πιθανότητες να καταλήξει άουτ...
γ) Η μπάλα του "ανοίγει" τις γωνίες του γηπέδου, με αποτέλεσμα να πρέπει να αμυνθείς έξω από τα όρια του γηπέδου και να τρέξεις περισσότερο. ..
δ)Παίζοντας εσύ ευθεία πρέπει, όπως θα δούμε πιο κάτω, να καλύψεις ξανά το γήπεδο, διχοτομώντας τις πιθανές του γωνίες στο άλλο μισό του γηπέδου από εκεί που έπαιξες το down the line χτύπημα σου...
ε)Ο στόχος των down the line χτυπημάτων είναι πάντα πιο μικρός , οπότε τα περιθώρια λάθους πιο μεγάλα.
Η ευθεία μπαλιά είναι καλή επιλογή ,όταν έχει προηγηθεί μια κοντή μπάλα του αντιπάλου ,αφού εσύ έχεις χτίσει τον πόντο με βαθιές διαγώνιες μπάλες, σε ένα αδύναμο σερβίς του αντιπάλου, ή στο ανέβασμα σου στο φιλέ. Ένα κάλο ποσοστό, κατά προσέγγιση, διαγωνίων και ευθειών χτυπημάτων σε ένα παιχνίδι τένις, θα ήταν 70 με 80% διαγώνιες μπαλιές και 20 με 30% down the line, ανάλογα πάντα με τον αντίπαλο.(όσο πιο εύκολος είναι ο αντίπαλος, τόσο πιο πολύ μπορούν να αυξηθούν τα ποσοστά των ευθειών χτυπημάτων σου).
Το παρακάτω βίντεο αναλύει πολύ παραστατικά αυτά που πιο πάνω αναφέρω:
3.Κάλυψε σωστά το γήπεδο:
Καλύπτω σωστά το γήπεδο σημαίνει πώς, όταν έχοντας ως δεδομένο το σημείο του γηπέδου από όπου επιστρέφει ο αντίπαλος σε μένα την μπάλα, διχοτομώ τις πιθανές του γωνίες, πριν αυτός εκτελέσει το χτύπημα.(Πολλοί ερασιτέχνες παίκτες καλύπτουν το γήπεδο, αφού δουν που κατευθύνει την μπάλα ο αντίπαλος και συνήθως έχουν τον χρόνο, γιατί οι μπάλες τους είναι αργές.Αυτό βέβαια σε υψηλό επίπεδο δεν μπορεί να συμβεί, αφού οι μπάλες είναι τόσο γρήγορες που δεν προλαβαίνεις να αντιδράσεις). Όταν λοιπόν στέλνω την μπάλα στο κέντρο του γηπέδου του αντιπάλου, από όποιο σημείο του γηπέδου και να την χτυπήσω, η σωστή θέση recover είναι ξανά το κέντρο. Αν παίξω διαγώνια, τα πράγματα αλλάζουν και έτσι θα πρέπει να μετακινηθώ λίγο πιο δεξιά από το κέντρο αν είμαι δεξιόχειρας και χτυπάω forehand, γιατί τώρα ο αντίπαλος μπορεί να ανοίξει και αυτός περισσότερο το γήπεδο. Αν παίξω forehand down the line πρέπει να τρέξω στο άλλο μισό του γηπέδου(1 m περίπου αριστερά του κέντρου) γιατί τότε είμαι εκτεθειμένος σε μια διαγώνια μπαλιά του αντιπάλου που θα ανοίξει πολύ το γήπεδο από την πλευρά του backhand.
Αν αποφασίσω να παίξω στην ευθεία πρέπει να το έχω κάνει με τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις και να δεσμευτώ σε αυτό, γιατί διαφορετικά θα βρεθώ σε πολύ δύσκολη θέση σε μια ενδεχόμενη απάντηση του αντιπάλου διαγώνια.
Στο παρακάτω βίντεο εξηγούνται τα βασικά του rally potitiοning:
4.Εκτέλεσε το 2ο σερβίς στο αδύναμο χτύπημα του αντιπάλου(backhand) ή στην μέσα πλευρά του γηπέδου:
Καλύπτω σωστά το γήπεδο σημαίνει πώς, όταν έχοντας ως δεδομένο το σημείο του γηπέδου από όπου επιστρέφει ο αντίπαλος σε μένα την μπάλα, διχοτομώ τις πιθανές του γωνίες, πριν αυτός εκτελέσει το χτύπημα.(Πολλοί ερασιτέχνες παίκτες καλύπτουν το γήπεδο, αφού δουν που κατευθύνει την μπάλα ο αντίπαλος και συνήθως έχουν τον χρόνο, γιατί οι μπάλες τους είναι αργές.Αυτό βέβαια σε υψηλό επίπεδο δεν μπορεί να συμβεί, αφού οι μπάλες είναι τόσο γρήγορες που δεν προλαβαίνεις να αντιδράσεις). Όταν λοιπόν στέλνω την μπάλα στο κέντρο του γηπέδου του αντιπάλου, από όποιο σημείο του γηπέδου και να την χτυπήσω, η σωστή θέση recover είναι ξανά το κέντρο. Αν παίξω διαγώνια, τα πράγματα αλλάζουν και έτσι θα πρέπει να μετακινηθώ λίγο πιο δεξιά από το κέντρο αν είμαι δεξιόχειρας και χτυπάω forehand, γιατί τώρα ο αντίπαλος μπορεί να ανοίξει και αυτός περισσότερο το γήπεδο. Αν παίξω forehand down the line πρέπει να τρέξω στο άλλο μισό του γηπέδου(1 m περίπου αριστερά του κέντρου) γιατί τότε είμαι εκτεθειμένος σε μια διαγώνια μπαλιά του αντιπάλου που θα ανοίξει πολύ το γήπεδο από την πλευρά του backhand.
Αν αποφασίσω να παίξω στην ευθεία πρέπει να το έχω κάνει με τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις και να δεσμευτώ σε αυτό, γιατί διαφορετικά θα βρεθώ σε πολύ δύσκολη θέση σε μια ενδεχόμενη απάντηση του αντιπάλου διαγώνια.
Στο παρακάτω βίντεο εξηγούνται τα βασικά του rally potitiοning:
4.Εκτέλεσε το 2ο σερβίς στο αδύναμο χτύπημα του αντιπάλου(backhand) ή στην μέσα πλευρά του γηπέδου:
Σε
μια παραλλαγή γνωστής παροιμίας θα μπορούσε κάποιος να πει: «Δείξε
μου το 2ο σου σερβίς, να σου πω τι παίκτης είσαι.» Στο ερασιτεχνικό επίπεδο συνηθισμένη είναι η εικόνα του παίκτη που εκτελεί ένα πολύ δυνατό 1ο σερβίς, μα αν το χάσει.... στέλνει ένα αδύναμο 2ο σερβίς για να περάσει απλώς η μπάλα το φιλέ.
Δουλεύουμε το 2ο σερβίς όχι μόνο για την αποφυγή του double fault, αλλά και για την αποτροπή της επίθεσης του αντιπάλου.Αν η μπάλα περάσει αδύναμα το φιλέ και προσγειωθεί στο κουτάκι του σερβίς, δίνουμε την ευκαιρία στον αντίπαλο να μας πιέσει μέσα στο γήπεδο και να ξεκινήσει το πόντο με πλεονέκτημα. Αν ο αντίπαλος μου δεν είναι απλά τα double faults, αλλά και ο παίκτης από την άλλη πλευρά, τότε μια καλή λύση είναι το σερβίς στο backhand του, ή τουλάχιστον στην μέσα πλευρά του servis box για να μην είναι σε θέση να "ανοίξει"to γήπεδο με μικρές και μεγάλες διαγώνιους . Το χειρότερο δυνατό 2ο σερβίς είναι αυτό που από την δεξιά πλευρά του γηπέδου κατευθύνεται στο forehand του αντιπάλου. Το backhand του μέσου παίκτη τένις όσο καλό και να είναι, συνήθως δεν είναι καλύτερο από το forehand του, όποτε έξυπνο 2ο σερβίς είναι αυτό που σημαδεύει το πιο αδύναμο χτύπημα του αντιπάλου. Αν μπορώ με λίγη ταχύτητα και φάλτσο top spin να σηκώσω την μπάλα ψηλά και να κρατήσω τον παίκτη πίσω από την baseline ,τότε το σερβίς μου θα είναι πολύ δύσκολο να "σπάσει". Στο παρακάτω βίντεο ο Federer εκτελεί ένα υποδειγματικό 2ο σερβίς:
Δουλεύουμε το 2ο σερβίς όχι μόνο για την αποφυγή του double fault, αλλά και για την αποτροπή της επίθεσης του αντιπάλου.Αν η μπάλα περάσει αδύναμα το φιλέ και προσγειωθεί στο κουτάκι του σερβίς, δίνουμε την ευκαιρία στον αντίπαλο να μας πιέσει μέσα στο γήπεδο και να ξεκινήσει το πόντο με πλεονέκτημα. Αν ο αντίπαλος μου δεν είναι απλά τα double faults, αλλά και ο παίκτης από την άλλη πλευρά, τότε μια καλή λύση είναι το σερβίς στο backhand του, ή τουλάχιστον στην μέσα πλευρά του servis box για να μην είναι σε θέση να "ανοίξει"to γήπεδο με μικρές και μεγάλες διαγώνιους . Το χειρότερο δυνατό 2ο σερβίς είναι αυτό που από την δεξιά πλευρά του γηπέδου κατευθύνεται στο forehand του αντιπάλου. Το backhand του μέσου παίκτη τένις όσο καλό και να είναι, συνήθως δεν είναι καλύτερο από το forehand του, όποτε έξυπνο 2ο σερβίς είναι αυτό που σημαδεύει το πιο αδύναμο χτύπημα του αντιπάλου. Αν μπορώ με λίγη ταχύτητα και φάλτσο top spin να σηκώσω την μπάλα ψηλά και να κρατήσω τον παίκτη πίσω από την baseline ,τότε το σερβίς μου θα είναι πολύ δύσκολο να "σπάσει". Στο παρακάτω βίντεο ο Federer εκτελεί ένα υποδειγματικό 2ο σερβίς:
5.Παίξε το κατάλληλο ύψος τροχιάς :
Υπάρχουν παίκτες που χτυπάνε απλά την μπάλα χωρίς να σκεφτούν το ύψος της τροχιάς της ,σε σχέση με την εκάστοτε κατάσταση παιχνιδιού. Εκτός από τις κατευθύνσεις ,εμείς οι προπονητές διακρίνουμε και ονομάζουμε και τις τροχιές.Έχουμε λοιπόν την ψηλή τροχιά,την τροχιά Νο3: 2 μέτρα περίπου πάνω από το φιλέ. Την μεσαία τροχιά, τροχιά Νο2: 1-1,5 μέτρα πάνω από το φιλέ .Την χαμηλή τροχιά, τροχιά Νο1 : 0,5 μέτρα πάνω από το φιλέ.
Συνήθως, οι επαγγελματίες χρησιμοποιούν τη τροχιά 2 (μεσαία) όταν το ράλι είναι ουδέτερο. Την τροχιά 3 (ψηλή) όταν βρίσκονται σε αμυντική θέση. Την τροχιά 1 (χαμηλή) όταν βρίσκονται σε επιθετική θέση. Όσο περισσότερο χρόνο χρειάζομαι για να επανέλθω στη σωστή θέση κάλυψης του γηπέδου, τόσο περισσότερο σηκώνω την τροχιά της μπάλας, και όσο περισσότερο χρόνο θέλω να κλέψω από τον αντίπαλο, τόσο χαμηλώνω την τροχιά της μπάλας μου. Στους αγώνες που παρακολουθούμε από την TV, όπου η λήψη συνήθως είναι από πάνω, δεν μπορούμε να διακρίνουμε καθαρά το ύψος της τροχιάς της μπάλας και νομίζουμε πως όλα τα χτυπήματα περνάνε κοντά από το φιλέ, Ωστόσο μια λήψη από άλλη κάμερα μας δείχνει το αντίθετο:
Υπάρχουν παίκτες που χτυπάνε απλά την μπάλα χωρίς να σκεφτούν το ύψος της τροχιάς της ,σε σχέση με την εκάστοτε κατάσταση παιχνιδιού. Εκτός από τις κατευθύνσεις ,εμείς οι προπονητές διακρίνουμε και ονομάζουμε και τις τροχιές.Έχουμε λοιπόν την ψηλή τροχιά,την τροχιά Νο3: 2 μέτρα περίπου πάνω από το φιλέ. Την μεσαία τροχιά, τροχιά Νο2: 1-1,5 μέτρα πάνω από το φιλέ .Την χαμηλή τροχιά, τροχιά Νο1 : 0,5 μέτρα πάνω από το φιλέ.
Συνήθως, οι επαγγελματίες χρησιμοποιούν τη τροχιά 2 (μεσαία) όταν το ράλι είναι ουδέτερο. Την τροχιά 3 (ψηλή) όταν βρίσκονται σε αμυντική θέση. Την τροχιά 1 (χαμηλή) όταν βρίσκονται σε επιθετική θέση. Όσο περισσότερο χρόνο χρειάζομαι για να επανέλθω στη σωστή θέση κάλυψης του γηπέδου, τόσο περισσότερο σηκώνω την τροχιά της μπάλας, και όσο περισσότερο χρόνο θέλω να κλέψω από τον αντίπαλο, τόσο χαμηλώνω την τροχιά της μπάλας μου. Στους αγώνες που παρακολουθούμε από την TV, όπου η λήψη συνήθως είναι από πάνω, δεν μπορούμε να διακρίνουμε καθαρά το ύψος της τροχιάς της μπάλας και νομίζουμε πως όλα τα χτυπήματα περνάνε κοντά από το φιλέ, Ωστόσο μια λήψη από άλλη κάμερα μας δείχνει το αντίθετο:
Σχόλια