Το 16ο grand slam - Όχι.. δάκρυα για .....τον Murray

Πριν ένα χρόνο ο R.Federer έχανε το τελικό του Αυστραλιανού Οπεν απο τον μεγάλο αντίπαλο του R. Nadal. Η απογοήτευσή του, την στιγμή της απονομής, μεταφράστηκε απο τα δακρυά του, και το γεγονός αυτό, έγινε απο πολλούς αντικείμενο επίκρισης, ενώ άρχισαν να ακούγονται φωνές που μιλούσαν για αρχή του τέλους . Οτι δεν σε σκοτώνει όμως σε κάνει πιο δυνατό...και αυτό ακριβώς έγινε με τον Ελβετό: Κατάφερε να ανατρέψει τα δεδομένα, να κατακτήσει το Roland Garros και στη συνέχεια να καταρρίψει το ρεκόρ των 14 grand slams του Σάμπραs. Τα 2 αυτά επιτεύγματα εδιωξαν βάρος απο τις πλάτες του και πλέον πιο χαλαρός απο ποτέ, παίζει το τένις της ζωής του.

Το τένις της ζωής του, λοιπόν, έπαιξε ,όπως ο ίδιος είπε, αυτές τις 2 εβδομάδες στα 28 του χρόνια και θυμίζει πια... το παλιο καλό κρασί που με τον καιρό γίνεται όλο και καλύτερο. Η εικόνα του στην σημερινή απονομή, σε contrast με αυτή του 2009, εμπνέει αυτούς που παρα την απώλεια μιας μάχης, δεν παρατούν ποτέ τα όπλα και δεσμεύονται για την υλοποιήση των στόχων τους. Απαραίτητο συστατικό για την επιτυχία είναι η αγάπη και η χαρά για το άθλημα του τένις (νομίζω θα συμφωνήσετε μαζί μου στο ότι δεν υπάρχει τενίστας που να αγαπά και να χαιρεται το τένις όσο ο Φέντερερ.)

Απο την άλλη πλευρά ο Andy Murray φαίνεται ότι έχει πολλά να αποδείξει και οι προσδοκίες των Βρετανών προσθέτουν βαρίδια στις πλάτες του. Παρότι σέ όλη τη διάρκεια του τουρνουά είδαμε ένα Andy Murray πιο επιθετικό απο ποτέ, ειδικά στο παιχνίδι του με τον Nadal, στο σημερινό τελικό, στα 2 πρώτα σετ θυμηθήκαμε τον παλιό άτολμο Murray, που περιμένει υπομονετικά το λάθος του αντιπάλου.Ένα grand slam τίτλο όμως δεν σου το χαρίζει κανείς, πρέπει έσυ να τον αρπάξεις, ειδικά όταν έχεις αντίπάλο σου τον R.Federer. Αυτό έκανε o Del Potro στο US.OPEN... άρπαξε τον τίτλο απο τον Ελβετό, ρισκάρωντας με τα απιστευτα forehand winners του και παίζοντας χωρίς να έχει τίποτα να χάσει.

Ο Μurray σήμερα, κυρίως στα 2 πρώτα σέτ, δεν είχε το θάρρος να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες που του παρουσιάστηκαν, μετατρέποντας σε winners τις κοντές μπάλες του Federer και αυτό δεν έμεινε ατιμώρητο απο το γνωστό επιθετικό παιχνίδι του Ελβετού. Ελπίδα και οδηγός του Μurray για την μελλοντικη του πορεία στα major tournaments θα πρέπει να είναι το 3ο σετ, όπου εκμεταλεύτηκε τις περισσότερες απο τις ευκαιρίες που του παρουσιάστηκαν, χανοντάς το όμως στις λεπτομέρειες (στο tie break 13-11). Άν έπαιζε έτσι απο το 1ο σέτ το αποτέλεσμα ίσως να ήταν διαφορετικό.Στο τένις ,όπως και στη ζωή, πρέπει να μάθεις να αναγνωρίζεις τις ευκαιρίες που σου παρουσιάζονται, και τότε αμέσως να τις "αρπάζεις απο τα μαλλιά".

Ο Murray ,όπως και o Federer πέρσι, δεν μπόρεσε να συγκράτησει τα δακρυά του, φορτισμένος από την απογοητευσή που προκάλεσε η απώλεια της 2ης ευκαιρίας του για την κατάκτηση ενός major τίτλου. Είναι σημαντικό για τον Σκωτσέζο,(όπως και για τον καθένα μας) να κεφαλαιοποιήσει αυτά που έχει πετύχει (είχε μια πολύ καλή πορεία ώς τον τελικό) για να σταθεροποιηθεί στο μέλλον σε υψηλα επίπεδα απόδοσης απο την αρχή μέχρι το τέλος ενός μεγάλου τουρνουά . Χωρίς πλέον να πρέπει να αποδείξει τίποτα σε κανένα (αυτό κανει πια ο Federer), ούτε να εκπλήρώσει τις προσδοκίες κανενός, θα κατακτήσει τελικά ένα.. ίσως και περισσότερους grand slam τίτλους.